Isabel wraca do domu wcześnie rano i przyłapuje swojego bogatego męża Paula z kochanką Jane. Nie zważając na to, Paul śmiało wprowadza Jane do ich domu. Paul jest potężny i niebezpieczny. Isabel nie może odejść, ale wkrótce pokazuje swoją siłę w walce z nim.
Isabel wchodzi do domu obładowana torbami i prezentami, aby zaskoczyć Paula na jego urodziny. Jej podekscytowanie zniknęło, gdy usłyszała głosy z sypialni na piętrze i zobaczyła kobiece ubrania na podłodze.
Isabel wspięła się po schodach z gorączkowo bijącym sercem. Jej świat rozpadł się, gdy zerknęła przez uchylone drzwi sypialni i zobaczyła męża dzielącego łóżko z inną kobietą….
„Chcesz to zrobić jeszcze raz?” — zapytał Paul do kobiety, Jane, nie zauważając Isabel.
Kiedy w końcu ją zobaczył, gdy upuściła torby w szoku, był spokojny jak ogórek.
„Cześć Jane, to moja żona Isabel — powiedział spokojnie.
„Cześć — odpowiedziała Jane, nieświadoma faktu, że znajduje się w łóżku żonatego mężczyzny.
„To szaleństwo!” wykrzyknęła Isabel. „Jak mogłeś…”
„Spokojnie — powiedział Paul. „Dlaczego wróciłeś tak wcześnie?”
„Ona ma na sobie mój szlafrok, Paul, i jest w naszym łóżku! — wykrzyknęła Isabel, wskazując na Jane. „A co cię obchodzi, dlaczego przyszłam tak wcześnie?
„Powiedziałaś, że wrócisz przed siódmą. Nie ma jeszcze nawet 5:30 — powiedział Paul, unikając odpowiedzi. „Weź swoje rzeczy i zgub się na kilka godzin.
„Tak, masz dziesięć sekund, żeby zniknąć, kochanie — dodała Jane i pewnie poszła do łóżka.
Isabel była zdruzgotana. Postanowiła zerwać z Paulem na dobre i zabrała zapasowe ubrania z pokoju gościnnego.
Kiedy pakowała swoje rzeczy na dole w salonie, rozproszył ją głos.
„Dlaczego się pakujesz?” zapytał ze złością Paul.
„Zostawiam cię! Dzieci zostają ze mną!” powiedziała Isabel. Już nigdy w życiu nie zobaczy twarzy tego mężczyzny!
„Zostawiasz mnie? A gdzie dokładnie idziesz?” Paul drwił z niej, przypominając jej, że nie ma dokąd pójść. Jej matka nie żyła, Isabel uciekła z rodzinnego miasta razem z Paulem i nie miała przyjaciół.
„A Julia i John? Co się z nimi stanie, gdy zablokuję twoje karty?” — groziła Paulowi, wykorzystując ich dzieci. groziła Paulowi, wykorzystując ich dzieci przeciwko niej.
„Masz kochankę. Czego mógłbyś chcieć ode mnie i moich dzieci?” wykrzyknęła Isabel.
„One też są moimi dziećmi. I nie zapominaj, kochanie, że beze mnie jesteś nikim — powiedział okrutnie Paul. Miał rację. Paul był potężnym człowiekiem, miał znajomości i był bogaty. A Isabel? Była zwykłą gospodynią domową, która poświęciła swoje życie, karierę i marzenia, aby być blisko męża i dzieci.
„Odchodzę, Paul, i to definitywnie!” — powiedziała, zbierając się na odwagę.
„Jeśli chcesz odejść, proszę bardzo. Ale nigdy więcej nie zobaczysz swoich dzieci” — zagroził.
Słysząc to, zamarła w miejscu. Jeśli powiedział, że już nigdy nie zobaczy swoich dzieci, to zrobi wszystko, by tak się stało. Dzięki Bogu, że dzieci spały u przyjaciół i nie widziały tego.
Isabel postanowiła zostać, ale nie pozwoliła Julii i Johnowi być tego częścią, więc następnego dnia wysłała ich na obóz letni. Ze względu na trwające wakacje, nalegali na wyjazd na obóz. Wiedziała, że Paul nie był w domu przez całą noc; ostatni raz słyszała go około północy, kiedy wyszedł z Jane.
Gdy Isabel przygotowywała śniadanie, Paul i Jane wrócili, zachowując się tak, jakby nic się nie stało.
„Cześć żono — zaświergotał Paul. „Kochanie, jak się masz?”
„Cześć Isabel — odpowiedziała arogancko Jane.
„Kochanie, gdzie twoje maniery? Przywitaj się z naszym gościem — powiedział Paul do Isabel, która tylko na niego spojrzała.
„Przypuszczam, że nie jesteś w nastroju na uprzejmości. W takim razie nakryj do stołu dla trzech osób — powiedział Paul, delikatnie prowadząc Jane do stołu.
Isabel poczuła się zraniona, widząc męża z inną kobietą, ale nic nie powiedziała. Tak, Paul był podłym człowiekiem, ale był też mężczyzną, którego kiedyś kochała całym sercem.
Podczas śniadania Paul chwalił się swoimi interesami i koneksjami, próbując zdenerwować Isabel, ale ona nie reagowała. Potem zasugerował coś szokującego.
„Powinniśmy zrobić z tego coś regularnego. Jane powinna się do nas wprowadzić” — ogłosił Paul.
„Co?” wykrzyknęła Isabel.
„W końcu widz się odezwał. Czy jest jakiś problem?” Paul spojrzał na Isabel. „Tak myślałem — uśmiechnął się, ignorując ją.
„Myślę, że to świetny pomysł! Pomożesz mi przenieść moje rzeczy, kochanie?” zapytała Jane do Paula.
„Jasne, czemu nie?”
Isabel poczuła się jeszcze bardziej zdradzona. Ona i jej dzieci zasługiwały na coś lepszego!
Kiedy Paul i Jane opuścili dom, Isabel zadzwoniła do prawnika rozwodowego o imieniu Charles. Znalazła go w Internecie. Była zdenerwowana, ale wyjaśniła, że potrzebuje pomocy, aby chronić dzieci przed Paulem.
„Przykro mi, pani Yeats, ale nie mogę zająć się pani sprawą. Pani mąż jest zbyt potężny i niebezpieczny. Wszyscy go znają” — wyjaśnił Charles.
„Proszę, błagam cię”, płakała.
„W porządku. Znajdź coś przeciwko niemu i oddzwoń. Muszę kończyć — poradził Charles i rozłączył się.
Jak mam to teraz zrobić, pomyślała. Kiedy tego wieczoru Jane wprowadziła się do domu ze swoim bagażem, Isabel poczuła się jeszcze bardziej zagubiona. Czy naprawdę utknie w nieszczęśliwym małżeństwie, w którym będzie musiała znosić kochankę swojego męża? Isabel nie mogła zasnąć tej nocy, myśląc o tym, jak ochronić swoje dzieci i siebie przed Paulem.
Następnego ranka robiła kawę w kuchni, kiedy Jane weszła do pokoju.
„Kawy?” zapytała Isabel, w głębi umysłu układając plan.
„Tak, oczywiście — powiedziała Jane, siadając przy stole.
„To mój mackintosh, który masz na sobie, prawda?” zauważyła Isabel.
„Tak, będzie padać — odpowiedziała Jane, nie przejmując się tym w najmniejszym stopniu.
Isabel podała Jane filiżankę kawy.
„Mam nadzieję, że nie jest zatruta — mruknęła Jane. Isabel wzięła łyk ze swojej filiżanki i uśmiechnęła się.
„O co chodzi? — zapytała Jane, wyczuwając, że coś jest nie tak.
„Wiem, dlaczego jesteś z Paulem. To z powodu jego pieniędzy, prawda? — powiedziała Isabel.
„Paul mnie kocha — argumentowała Jane, ale w jej głosie słychać było niepewność, co było dokładnie tym, czego Isabel potrzebowała.
„Paul kocha tylko siebie. Pomóż mi, a uczynię cię bogatą — zaoferowała Isabel. „Nie chcę jego pieniędzy. Chcę wolności dla siebie i moich dzieci. Kiedy mnie zostawi, podzielimy się tym, co dostanę. 50/50.”
Jane wydawała się być pogrążona w myślach. „Cóż… niech będzie 70/30, zgadzam się.
Isabel zrobiła pauzę. „Dobra, umowa stoi” — zgodziła się w końcu.
Dwa dni później Jane i Isabel spotkały się ponownie, aby omówić swój plan. „Czy masz jakieś dowody przeciwko niemu?” — zapytała Isabel. Paul był poza domem, a ona wiedziała, że nie ma lepszego czasu, by o tym porozmawiać.
Ale wtedy odezwał się głos, który był uderzająco znajomy i zupełnie nieoczekiwany. „Co?”
Serce Isabel przyspieszyło, a jej ciało szarpnęło się do przodu w szoku i niedowierzaniu. To był Paul. Nie słyszała jego powrotu.
„Paul — powiedziała bez tchu, odwracając się do niego.
„Myślałeś, że ci pomogę? Dzięki koneksjom Paula mogę dostać o wiele więcej! Jane uśmiechnęła się.
„Paul, cokolwiek ci powiedziała, to nieprawda — jąkała się Isabel, próbując ratować sytuację.
„Daj nam chwilę, Jane — powiedział spokojnie Paul, a gdy tylko odeszła, jego zachowanie zmieniło się dramatycznie.
„Nie pobiję cię ani nie dam ci broni, której mogłabyś użyć przeciwko mnie, ale obiecuję uczynić twoje życie nie do zniesienia! Paul syczał, jego twarz znajdowała się kilka centymetrów od twarzy Isabel, a jego oddech był gorący z wściekłości.
„Paul, proszę. Obiecuję być posłuszna od teraz!” Isabel błagała, jej głos ucichł, a łzy spłynęły po policzkach. Uklękła przed nim, jej ciało drżało. „Proszę, nie odrywaj mnie od moich dzieci!” — wyszeptała.
Na twarzy Paula pojawił się wyraz okrucieństwa, gdy spojrzał w zalane łzami oczy Isabel. „Dziękuję. Dziękuję za ofertę. Dopóki nie zdecyduję, co z tobą zrobić, masz nie wychodzić na zewnątrz — powiedział zimno, odwrócił się i wyszedł z pokoju.
W ostatniej próbie wyrwania się ze szponów męża, Isabel sięgnęła po telefon i zadzwoniła do Charlesa. Ale on odmówił jej pomocy.
„Nigdy więcej nie dzwoń pod ten numer! Nie chcę narażać siebie i mojej rodziny!” — powiedział Charles i rozłączył się. Isabel zamarła w miejscu. Co miała teraz zrobić? Zdała sobie sprawę, że Charlesowi prawdopodobnie groził Paul.
W miarę upływu tygodni sytuacja Isabel tylko się pogarszała. Paul obserwował każdy jej ruch, a Jane zachowywała się jak pani domu. Isabel nie mogła nawet zobaczyć swoich dzieci po ich powrocie.
„Nie martw się, powiedziałam im, że jesteś chora. Zobaczą cię, gdy poczujesz się lepiej” — powiedział jej Paul.
Czując się osaczona i zdesperowana, Isabel błagała Paula, by pozwolił jej zobaczyć dzieci. „Paul, dlaczego to robisz? Pozwolę ci być z Jane, jeśli tego chcesz!” — krzyczała.
„Jane jest tylko moją asystentką. Jest tu, by pomóc mi się tobą opiekować” — odpowiedział drwiąco Paul, odrzucając jej ofertę.
Czując złość i bezradność, Isabel mogła tylko płakać z frustracji. Ale kiedy Paul wyjechał z Jane do pracy kilka dni później, Isabel zdecydowała, że ma dość. Wymyśliła plan ucieczki i znalezienia dowodów przeciwko Paulowi.
Przebrana za pokojówkę, Isabel wymknęła się z rezydencji i udała się do biura Paula. Użyła karty-klucza, którą dyskretnie zabrała z domu, aby dostać się do środka i zaczęła przeszukiwać jego biurko w poszukiwaniu czegoś zakazanego.
Gdy przeglądała jakieś papiery, jej telefon dzwonił raz za razem. Kiedy w końcu sprawdziła, jej twarz zbladła. To Paul do niej dzwonił. Spojrzała w górę i zauważyła kamery w jego biurze.
Spanikowała, zdając sobie sprawę, że Paul jest świadomy jej obecności. Szybko zrobiła zdjęcia wszystkich znalezionych dokumentów.
Isabel wysłała zdjęcia policji, mediom i wszystkim, których znała, mając nadzieję, że ktoś jej pomoże. Następnie pośpiesznie wyszła, ale zobaczyła Paula wchodzącego z ochroną. Nie zdawała sobie sprawy, że właśnie tego dnia wracał z podróży.
„Weź ją! To moja żona i mogę potwierdzić, że jest szalona. Włamała się do mojego biura i kto wie, jakie szkody wyrządziła w plikach, które tam przechowuję” — rozkazał Paul stojącym za nim funkcjonariuszom.
„Paul, co ty wyprawiasz? Wiesz, że nie jestem szalona! Przestań!” krzyknęła Isabel, gdy strażnicy ją złapali. Jej oczy rozbiegły się po holu w poszukiwaniu jakichkolwiek oznak pomocy lub współczucia ze strony otaczających ją osób, ale jedyne, co otrzymała, to zadowolony z siebie triumfalny uśmieszek Jane.
W tym momencie Isabel ogarnęła rozpacz. Była pewna, że to już koniec — że Paul sprawi, że zniknie w mrokach szpitala psychiatrycznego.
Ale właśnie w momencie, gdy ta ponura świadomość osiadła w jej umyśle, drzwi frontowe otworzyły się i do holu wpadli policjanci. „Panie Yeats, jest pan aresztowany — powiedział jeden z funkcjonariuszy, zakładając mu kajdanki. Strażnicy zatrzymali się, niepewni, co zrobić z Isabel.
Patrząc, jak Paul jest wyprowadzany przez policjantów, Isabel nie mogła przestać się zastanawiać, kto zadziałał tak szybko. Wiedziała, że ktoś przejrzał dokumenty, które wysłała i pomógł zorganizować aresztowanie Paula. Ale kto?
I wtedy zauważyła znajomą postać stojącą obok radiowozów, którymi zabierano Paula. Charles, ten sam prawnik, który uparcie prosił ją, by nigdy więcej się z nim nie kontaktowała.
„Chyba jednak jest dobrym człowiekiem — zastanowiła się cicho Isabel, a jej serce pękło z wdzięczności. Gdy wyszła na zewnątrz, nie mogła nie zauważyć szoku na twarzy Jane. „Powinnam była przyjąć twoją ofertę — mruknęła na tyle głośno, by Isabel mogła ją usłyszeć.
Isabel zatrzymała się i odwróciła do niej. „Nie dałabym ci tego. Nie zasługujesz nawet na ułamek moich pieniędzy — odpowiedziała, a jej głos był gładki i pełen nowo odkrytej siły.
Gdy odchodziła, Isabel poczuła ulgę, jakiej nie czuła od dłuższego czasu. Walczyła z przeciwnościami nie do pokonania i wyszła z tego zwycięsko. Zacznie nowe życie ze swoimi dziećmi i tym razem będzie to w jej rękach, a nie Paula czy Jane.
Powiedz nam, co myślisz o tej historii i podziel się nią ze znajomymi. Być może rozjaśni im ona dzień i zainspiruje.
Jeśli podobała Ci się ta historia, być może spodoba Ci się ta opowieść o mężczyźnie, który zdradzał swoją żonę. Jego oszustwo zostało odkryte w najbardziej nieoczekiwany sposób: przez pudełko po pizzy.