Pam patrzyła ze zdumieniem, jak jej mąż James zbiera swoje rzeczy ze stolika nocnego do małego wiklinowego koszyka. Ich życie zmieniło się gwałtownie pięć lat temu po wypadku samochodowym, w wyniku którego Pam została sparaliżowana od pasa w dół. Od tego czasu James był jej stałym wsparciem. Teraz, gdy wyjechał z ich wspólnej sypialni, poczuła, że jej świat znów się rozpada.
James zapewnił ją w delikatnych, ale stanowczych słowach, że nic się nie zmieni w jego oddaniu dla niej. „Nadal tu będę, jeśli będziesz mnie potrzebować” — powiedział, wyjaśniając, że po prostu chciał mieć więcej swobody podczas snu. Pam, zraniona i zdezorientowana, mogła tylko przytaknąć, choć w głębi duszy bała się spać sama. Myśl o tym, że James nie chce już być blisko niej, wydawała się początkiem czegoś strasznego.
W miarę upływu dni w głowie Pam roiło się od myśli o tym, że nie jest pewna siebie. Nie mogła przestać się zastanawiać, czy James żałuje, że został z nią po wypadku. Obawiała się, że stała się dla niego zbyt dużym ciężarem i być może był to jego sposób na zdystansowanie się od niej.
Sytuacja przybrała jeszcze dziwniejszy obrót, gdy w nocy z nowego pokoju Jamesa zaczęły dochodzić dziwne odgłosy. Na początku były one słabe i ledwo zauważalne — ciche dudnienie i drapanie. Pam starała się je ignorować, myśląc, że James po prostu przyzwyczaja się do nowej przestrzeni. Ale z czasem dźwięki stawały się coraz częstsze i głośniejsze, zwiększając jej niepokój.
Jej wyobraźnia oszalała. Czy James coś knuł? Czy mógł przygotowywać się do opuszczenia jej? A co gorsza, czy ktoś inny był w to zamieszany? Każdej nocy niepokojące dźwięki dręczyły ją, sprawiając, że kwestionowała wszystko, co myślała, że wie o ich związku.
Pewnego dnia, przechodząc obok pokoju Jamesa, Pam nie mogła oprzeć się pokusie zbadania sprawy. Zebrawszy się na odwagę, sięgnęła do drzwi, ale okazało się, że są zamknięte. Odkrycie to wprawiło ją w osłupienie — teraz James nie tylko spał w drugim pokoju, ale także zamykał go na klucz. Jej podejrzenia wzrosły i była przekonana, że straciła go na zawsze.
Tej nocy Pam w końcu porozmawiała z Jamesem przy kolacji, wyrażając swoje obawy i wątpliwości. Przyznała, że nie chce, by czuł się przez nią obciążony, ale jego zdawkowa odpowiedź zaskoczyła ją. Przypomniał jej, że zawsze był znany ze swojego niespokojnego snu i nigdy nie miał zamiaru jej skrzywdzić. Pam nie mogła zrozumieć, jak to się stało, że tak bardzo się od siebie oddalili, ale przyjęła jego wyjaśnienie, choć nie złagodziło to jej niepokoju.
Tej nocy hałasy stały się nie do zniesienia. Rozpacz wzięła górę i pomimo bólu w ciele, Pam zmusiła się, by wsiąść na wózek inwalidzki i udać się w bolesną podróż korytarzem. Zimna, upiorna cisza domu zdawała się ostrzegać ją, by zawróciła, ale nie mogła się zatrzymać. Musiała poznać prawdę.
Kiedy dotarła do drzwi Jamesa, była zaskoczona, że tym razem nie były zamknięte. Otworzyła je ostrożnie i zawołała jego imię. Widok przed nią przyprawił ją o szybsze bicie serca.
James stał na środku pokoju, otoczony narzędziami, puszkami z farbą i częściowo zmontowanymi meblami. Pokój przypominał warsztat. Odwrócił się do niej, zaskoczony, ale potem uśmiechnął się zakłopotany. «Nie powinnaś była tego widzieć — powiedział, pocierając tył głowy.
Zdezorientowana Pam zapytała, po co to wszystko. James wyjawił, że potajemnie pracował nad systemem wind i niestandardowymi meblami, aby ułatwić jej poruszanie się po domu. Chciał, aby była to niespodzianka na ich nadchodzącą rocznicę, wyjaśniając, że wiedział, jak trudno było Pam radzić sobie z codziennością po wypadku. Jego sekret i oddzielne pokoje były częścią jego planu, aby uczynić jej życie bardziej komfortowym.
Łzy wypełniły oczy Pam, gdy zdała sobie sprawę z rzeczywistości tego, co robił James. Nie odsuwał się od niej — pracował niestrudzenie, by okazać jej miłość w sposób, który naprawdę miał znaczenie. A ona przez cały czas wyobrażała sobie najgorsze.
James wręczył Pam pięknie zapakowany prezent. W środku znajdował się wykonany na zamówienie ogrzewacz do stóp, coś, czego pragnęła, ale nigdy nie kupiła. Wyjaśnił, że chciał, aby było jej tak wygodnie, jak to tylko możliwe, zwłaszcza w dni, kiedy odczuwała silny ból.
Pam, przytłoczona emocjami, zapytała, dlaczego James trzymał to wszystko w tajemnicy, na co odpowiedział, że był okropny w utrzymywaniu niespodzianek i potrzebował miejsca do pracy, aby tego nie zepsuć. Oddzielne pokoje były środkiem tymczasowym, aby upewnić się, że wszystko będzie dla niej idealne.
Pam uśmiechnęła się przez łzy, gdy zdała sobie sprawę, że wszystko poszło nie tak. Ona i James objęli się, ich więź była silniejsza niż kiedykolwiek. Ich miłość, która wydawała się być na skraju załamania, została teraz ożywiona przez ich głębokie zrozumienie i troskę.
Kilka tygodni później, w rocznicę ślubu, rozmawiali o remoncie, który ukończył James. Dzięki nowej windzie, meblom i przemyślanym akcentom, które dodał, ich dom znów był naprawdę ich domem. Gdy James przenosił swoje rzeczy z powrotem do ich wspólnego pokoju, Pam przywitała go delikatnym uśmiechem, czując wdzięczność za miłość, która nie tylko przetrwała, ale wzrosła w nieoczekiwany sposób.