Kiedy Aria rodzi swojego pierworodnego i Dave’a, jest przerażona, widząc, jak opuszcza szpital tylko dlatego, że zadzwoniła jego mama. Sytuacja staje się jeszcze gorsza, gdy Aria dowiaduje się, że powodem jest to, że Dave musiał pomóc swojej matce w zakupach spożywczych. Co dalej zrobi Aria?
Nigdy nie sądziłam, że będę to pisać, ale oto jestem, muszę zabrać głos i podzielić się cenną lekcją, której mój mąż nauczył się na własnej skórze.
Mam 32 lata i wkraczam w okres macierzyństwa. Mój mąż, Dave, ma 34 lata i zawsze miał nieco skomplikowane relacje z matką.
Marlene jest typem matki, która dzwoni w każdej drobnej sprawie, oczekując, że rzuci wszystko i przyjedzie, gdy tylko będzie go potrzebować.
„Hej, Aria”, mówił Dave. „Mama mnie potrzebuje, zaraz wracam”.
I wybiegał z domu, gotowy uratować sytuację.
Uważałam to za zabawne aż do dnia, w którym zaczęłam rodzić. Byłam w 38. tygodniu i wiedziałam, że zbliża się poród.
Pewnego wieczoru poczułam, że zaczynają się skurcze. Wszystko szło gładko, aż do około sześciu godzin bolesnego porodu.
„Oddychaj, kochanie” — powiedział Dave, ściskając moją dłoń. „Zanim się obejrzysz, urodzi się nasza córeczka!”.
Ale wtedy zadzwonił telefon Dave’a i szybko wyszedł na korytarz, aby odebrać połączenie. Kiedy wrócił, wyglądał na nieco zmartwionego.
Kilka minut później na jego telefon przyszła wiadomość tekstowa. Przeczytał ją i wyglądał na zmartwionego, a jego oczy błądziły po pokoju, gdy pogrążał się w myślach.
ytałam, czując się już zaniepokojona i bezbronna.
Spojrzał na mnie, niemal zirytowany, że miałam czelność go o to zapytać.
„Muszę iść, Aria. Ale to będzie szybko. Będę szybki, obiecuję.
„Westchnęłam, marszcząc nos z powodu kolejnego skurczu. „Dave, potrzebuję cię tutaj. Musisz być przy mnie! Nasze dziecko wkrótce się urodzi!
Wziął głęboki oddech.
„Wiem. Oczywiście, że wiem — powiedział, ledwo nawiązując kontakt wzrokowy. „Ale to moja mama i powiedziała, że naprawdę potrzebuje mojej pomocy.
„Do czego? — prawie krzyknęłam. „Zostawiasz mnie tu z powodu swojej mamy? Jestem pewna, że nic jej nie jest!”.
„Zaraz wrócę, Aria — powiedział. „Przysięgam.
Pocałował mnie w czoło i pospiesznie odszedł.
Nie mogłam uwierzyć, że naprawdę to zrobił. To nie miało żadnego sensu. Wiedziałam, że mój mąż uwielbiał przebywać ze swoją matką, ale żeby porzucił żonę podczas porodu?
Czy to naprawdę był człowiek, za którego wyszłam?
Czułam się opuszczona w jednym z najbardziej wrażliwych momentów mojego życia.
Próbowałam skupić się na porodzie, zwracając uwagę na oddech i wszystko, co działo się z moim ciałem. Ale wtedy mój telefon zabrzęczał SMS-em od Dave’a.
Niedługo wrócę, Aria. Obiecuję. Mama potrzebuje pomocy.
Czy coś się stało? Wszystko z nią w porządku?
Nie, w porządku. Kupiła tylko zakupy i są za ciężkie.
Mówisz poważnie, Dave? Rodzę dziecko, a ty porzucasz mnie dla zakupów?
Tak, mówię poważnie. I przestań być taka samolubna, Aria. Moja mama mnie potrzebuje.
Byłam w szoku. Moje ciśnienie krwi zaczęło rosnąć, co zaalarmowało jedną z pielęgniarek.
„Powiedz mi, co się stało?” — powiedziała, patrząc na monitor pokazujący moje parametry życiowe.
Potrząsnęłam głową, łzy spływały mi po twarzy. Nie wiedziałam, jak wypowiedzieć pełne zdanie bez całkowitego załamania.
„Powiedz mi, kochanie” — powiedziała pielęgniarka. „Będzie lepiej, jeśli powiesz mi wszystko”.
„Mój mąż mnie tu zostawił — powiedziałam między głębokimi oddechami. „Jego mama potrzebowała pomocy z zakupami, a on… wyszedł.
Oczy pielęgniarki rozszerzyły się ze zdumienia.
„Zostawił cię, gdy rodziłaś? Po zakupy? Ojej!”
„Tak — szepnęłam, czując, jak cały ciężar sytuacji spada na mnie.
„Czy jest ktoś inny, do kogo moglibyśmy zadzwonić? Kogoś, kto mógłby potrzymać cię za rękę, gdy wróci twój mąż?” — zapytała pielęgniarka.
Przytaknęłam.
„Mój tata — powiedziałam. „Mieszka kilka minut stąd i wiem, że tu przyjdzie”.
Na szczęście mój tata był za rogiem, jedząc fast food, kiedy zadzwoniłam, i pospieszył z jedzeniem.
„Kochanie — powiedział, wchodząc do pokoju, w którym unosił się zapach smażonego kurczaka.
„Gdzie jest Dave?” — zapytał.
Powiedziałam ojcu prawdę o tym, że Dave mnie zostawił. W miarę jak to robiłam, skurcze stawały się coraz częstsze.
Moja córeczka była w drodze.
„Proszę, Gloria”, powiedziałem do uprzejmej pielęgniarki. „Czy możesz nagrać poród? Chciałam, żeby zrobił to mój mąż, ale ma ze sobą magnetowid”.
„Oczywiście, kochanie” — powiedziała Gloria. „Wezmę stażystę, który to wszystko zrobi, a ja będę trzymać cię za rękę przez cały czas”.
Wkrótce potem urodziłam naszą piękną córkę Gabrielle bez Dave’a u boku.
Zamiast tego po jednej stronie miałam Glorię, a po drugiej mojego tatę.
Gdy trzymałam moją nowo narodzoną córkę w ramionach, emocje mnie ogarnęły. Radość, miłość i smutek przeplatały się ze sobą. Mój ojciec siedział obok mnie, z oczami pełnymi dumy i troski.
„Będzie tego żałował, kochanie — powiedział łagodnie. „Ale teraz musisz skupić się na swojej dziewczynce.
Przytaknęłam, a łzy popłynęły mi po policzkach.
„Nie mogę uwierzyć, że nas zostawił, tato — powiedziałam. „Jak mógł wybrać ją zamiast nas? Czy nasze życie naprawdę będzie takie na zawsze? Gdyby to był prawdziwy nagły wypadek, to bym zrozumiał. Ale to?”
„Dave będzie musiał żyć z tą decyzją — odpowiedział mój ojciec. „Ale jesteś silny i masz ludzi, którzy cię kochają. Przejdziemy przez to”.
Później, gdy było jasne, że Gabby i ja jesteśmy zdrowi i gotowi do wypisu, mój tata zawiózł nas do swojego domu.
Kiedy Dave w końcu dotarł do szpitala, już nas nie było. Pisał i dzwonił, ale nie odbierałam.
Zamiast tego zostawiłem Glorii list dla Dave’a. Mój tata nigdy nie wychodził z domu bez laptopa.
„Tato, masz pendrive’a?” zapytałem go przed wyjściem.
„Jasne” — powiedział, przeszukując swoją torbę na laptopa. „Dlaczego?”
„Zamierzam zapisać na nim nagranie z porodu i zostawić je tutaj dla Dave’a.
Tata spojrzał na mnie uważnie, a potem skinął głową.
„Proszę, daj mu tylko ten list i pendrive’a — powiedziałam, gdy szykowaliśmy się do wyjścia.
List brzmiał następująco:
Drogi Dave,
To jest to, co przegapiłeś. To jest moment, który zdecydowałeś się przegapić. Potrzebowałam cię bardziej niż kiedykolwiek, a ty mnie porzuciłeś. Nasza córka zasługiwała na to, by oboje rodzice byli przy niej w pierwszych minutach jej narodzin. Ten film pokazuje siłę i odporność, których nigdy nie zobaczysz osobiście.
Mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę z bólu i rozczarowania, które spowodowałeś. Może teraz zrozumiesz, jak wiele poświęcenia wymaga bycie mężem i ojcem.
-Aria i Gaby
Kilka dni później mój ojciec zaprosił najbliższych członków rodziny, aby przedstawić Gabrielle. Nie zaprosiłam Dave’a. Wiedziałam, że to zimny gest, ale nie chciałam go widzieć.
Mimo to pojawił się w domu mojego ojca, wyglądając na skruszonego i zdesperowanego.
„Proszę, pozwól mi wyjaśnić — powiedział, jego głos drżał, gdy podszedł do mnie.
Skrzyżowałam ręce i wpatrywałam się w mężczyznę, którego poślubiłam.
„Co wyjaśnić? Że myślisz, że zakupy spożywcze są ważniejsze niż posiadanie córki?
„Przepraszam, Aria — powiedział. „Byłem rozdarty między tobą a moją mamą. I nie wiedziałem, co zrobić. Wybrałem źle. Proszę, wybacz mi. Zrobię wszystko, by to naprawić.
„Porzuciłeś mnie w najbardziej bezbronnym momencie mojego życia, Dave — powiedziałam, starając się zachować spokojny głos. „Jak mogę ci po tym zaufać?
„Wiem, że nawaliłem — powiedział. „Wiem, że cię zraniłem. Ale chcę to naprawić.
Odmówiłam mówienia.
„Nienawidzę się za to — powiedział. „Nigdy sobie tego nie wybaczę. Proszę, pozwól mi być przy tobie i naszej córce. Pozwól mi udowodnić, że mogę być ojcem, na jakiego ona zasługuje.
„To twoja jedyna szansa, Dave — powiedziałam. „Musisz mi pokazać, a nie tylko powiedzieć, że możesz być mężczyzną, którego potrzebujemy — powiedziałam stanowczo.
Przytaknął energicznie.
„Przysięgam, Aria, nigdy więcej cię nie zawiodę”.
Pewnej nocy, gdy kładliśmy naszą córkę spać, Dave odwrócił się do mnie, a jego oczy były pełne szczerości.
„Wiem, że mówiłem to już wcześniej, ale naprawdę mi przykro. Nie chcę przegapić kolejnej chwili”.
Wiem, że mój mąż już przeprosił, ale wciąż czekam na przeprosiny mojej teściowej.
Co byś zrobiła?