Wszystko było idealne na moim ślubie, dopóki nie zauważyłem, że moja mama zniknęła. Kilka minut później przybiegła, rozczochrana i wściekła, wskazując drżącym palcem. Byliśmy zszokowani, gdy dowiedzieliśmy się, że została zamknięta przez kogoś bliskiego z niewyobrażalnego powodu.
Cała moja rodzina była podekscytowana moim ślubem z Fabianem, moim długoletnim chłopakiem. Ale osobą, która wzniosła się do siódmego nieba, była moja mama, Adele. Jako jedynaczka zawsze byłam blisko z obojgiem rodziców, ale z moją mamą łączyły nas szczególne więzi. Marzyła o tym dniu od lat…..
Spędziłyśmy niezliczone godziny na wspólnym planowaniu każdego szczegółu. Wybieranie strojów było jak pokaz mody, degustacja tortu zamieniła się w cukrową przygodę, a kiedy wybraliśmy piosenkę do tańca ojca z córką, oboje płakaliśmy.
„Och, Bella” — powiedziała mama, przecierając oczy, gdy przymierzałam suknię ślubną. „Nie mogę uwierzyć, że moja mała dziewczynka dorosła i wychodzi za mąż”.
Przytuliłam ją mocno. „Zawsze będę twoją małą dziewczynką, mamo”.
W dniu ślubu wszystko wydawało się idealne. Stałam na tyłach kościoła, serce mi waliło, gdy tata wziął mnie za rękę.
„Gotowa, kochanie?” — zapytał, jego głos był pełen miłości.
Przytaknęłam, nie mogąc nic powiedzieć. Drzwi się otworzyły i zaczęliśmy iść do ołtarza. Napotkałam spojrzenie Fabiana, jego uśmiech był jaśniejszy niż słońce. Ale kiedy dotarliśmy do ołtarza, serce mi zamarło. Coś było nie tak.
Rozejrzałam się po morzu twarzy, panika ścisnęła moją klatkę piersiową. MAMY TU NIE BYŁO.
„Tato,” wyszeptałam, »gdzie jest mama?«.
Zmarszczył brwi, rozglądając się. „Ja… nie wiem. Myślałem, że tu jest.
Zatrzymałam się, muzyka nagle ucichła. Wszystkie oczy zwróciły się na mnie.
„Nie możemy zacząć — powiedziałam drżącym głosem. „Mama zniknęła.
Fabian podbiegł do mnie ze zmartwieniem na twarzy. „Bella, co się stało?
„Moja mama — wydyszałam. „Zniknęła. Musimy ją znaleźć.
Odwróciłam się do moich braci siedzących w pierwszym rzędzie. „Możecie na nią popatrzeć? Proszę?”
Przytaknęli, podskoczyli i wybiegli z kościoła. Fabian ścisnął mnie za rękę. „Na pewno nic jej nie jest. Musiała być gdzieś przetrzymywana”.
Ale mój niepokój rósł z minuty na minutę. To nie było w stylu mamy. Za nic nie przegapiłaby mojego ślubu.
Goście zaczęli nieprzyjemnie szeptać między sobą. Chodziłam tam i z powrotem, a moja suknia ślubna szeleściła przy każdym kroku.
„Może powinniśmy zadzwonić na policję?” — zasugerowałam, zacierając ręce.
Fabian objął mnie ramieniem. „Dajmy tacie i braciom trochę więcej czasu. Jestem pewien, że ją znajdą”.
Ale kiedy minęła już godzina, poczułam się niepewnie. Kościół był wypełniony cichymi rozmowami i zaniepokojonymi spojrzeniami.
„Nie mogę uwierzyć, że to się dzieje” — mruknęłam do Fabiana. „A jeśli stało się jej coś strasznego?”.
Przyciągnął mnie do siebie. „Nie myśl o tym w ten sposób. Znajdziemy ją, obiecuję.
Gdy już miałem nalegać na wezwanie władz, drzwi kościoła otworzyły się. Mama wleciała do środka, a za nią tata i moi bracia. Jej idealne włosy były w nieładzie, makijaż rozmazany, a złota sukienka pomarszczona.
„Mamo!” — wykrzyknąłem, biegnąc do niej. „Co się stało? Gdzie byłaś?”
Ale zanim zdążyła odpowiedzieć, jej wzrok napotkał kogoś w pierwszym rzędzie. Jej twarz wykrzywiła wściekłość.
„TY!” — krzyknęła, wskazując drżącym palcem.
Podążyłem za jej spojrzeniem, zszokowany widokiem mojej przyszłej teściowej, Grace, kurczącej się na swoim miejscu.
„Mamo, co się dzieje?” — zapytałam z walącym sercem.
Odwróciła się do mnie, jej oczy płonęły. „Twoja teściowa zamknęła MNIE w szafie! Możesz w to uwierzyć? Tylko dlatego, że miałam na sobie drogą złotą sukienkę”.
Kościół eksplodował zszokowanymi westchnieniami i wściekłymi szeptami. Czułam się jak w jakimś dziwnym śnie.
„Co, to szaleństwo” — mruknęłam, spoglądając tam i z powrotem między mamą a Grace.
Grace poderwała się z miejsca, jej twarz zbladła. „To jakiś absurd! Nigdy bym…”
„Daj spokój! — Mama przerwała jej, przewracając oczami. „Podsłuchałam, jak mówiłaś siostrze, że to ty powinnaś być w złocie! Nie po raz pierwszy jesteś zazdrosna, ale po raz pierwszy zrobiłaś z tego powodu coś tak okropnego.
Fabian wystąpił naprzód z zaciśniętą szczęką. „Mamo, czy to prawda? Zamknęłaś panią Jacobs w szafie?
Grace straciła panowanie nad sobą. Zacierała ręce, jej głos drżał. „Ja tylko… myślałam… że ona próbuje mnie przyćmić!”
Twarz Fabiana pociemniała ze złości. „Mamo, to dzień Belli, nie twój! Jak mogłaś zrobić coś tak małostkowego i okrutnego? Musisz odejść. Teraz.”
„Ale… — Jąkając się, Grace powiedziała: „Popełniłam tylko mały błąd! Nie mogłam znieść tego, że cała uwaga skupiała się na niej w tej sukience.
„Żadnych ale — warknął Fabian. „Zepsułaś już wystarczająco dużo tego dnia. Odejdź.
Twarz Grace wykrzywiła się w gniewnym grymasie. „W porządku! Pożałujesz tego! Chwyciła torebkę i wyszła, zostawiając za sobą oszołomioną ciszę.
Przez minutę nikt się nie poruszył