Claire chce być efektowną matką pana młodego, ale kiedy zdaje sobie sprawę, że jej szwagierka ma własne plany dotyczące ślubu, wycofuje się, by skupić się na własnym stroju, a w dniu ślubu wybucha kłótnia między nią a Alice. Alice twierdzi, że Claire zrujnowała ślub, kradnąc jej wymarzoną sukienkę, podczas gdy Claire nie widzi nic złego w swoich działaniach. Kto się myli?
Chciałam być tylko matką pana młodego. To wszystko, czego chciałam. Chciałam być troskliwą matką, która kocha swojego syna ponad wszystko. Ale to jest historia o tym, jak moja próba uczynienia ślubu mojego syna idealnym zamieniła się w dzień, o którym wszyscy wolelibyśmy zapomnieć.
Kiedy Mark przedstawił nam Alyssę, nie była taka, jak się spodziewałam. Mark, mój syn, pracuje jako prawnik w czołowej firmie, którą to posadę otrzymał zaraz po ukończeniu Stanford.
„Będę prawnikiem, mamo”, powiedział mi kiedyś, gdy był jeszcze w szkole i pisał esej na temat tego, jaki zawód chciałby wykonywać.
„Mogę to łatwo zrozumieć”, powiedziałam mu, przygotowując śniadanie, gdy pracował.
„To pomoc w walce z niesprawiedliwością. W szczególności dla dzieci” — powiedział, gdy kończył sok pomarańczowy.
Mark miał wielkie marzenia i wiedziałam, że mój syn zawsze będzie dążył do gwiazd.
Z drugiej strony Alice była zupełnie inna niż mój syn. Cała jej osobowość była lekka i beztroska, podczas gdy Mark był poważny i zamyślony. Alice była programistką-samoukiem i pracowała jako wolny strzelec w ich przytulnym mieszkaniu. Ich światy, ich polityka, ich zainteresowania nie pasowały do siebie.
Ale sprawili, że to zadziałało i przez większość czasu byli uroczą parą. Ale miłość, jak mówią, jest ślepa.
Kiedy Mark oświadczył się Alice, wszyscy zostaliśmy zaproszeni na scenę, aby pomóc jej zaskoczyć.
„Proszę, mamo”, powiedział Mark przez telefon. „Alyssa nie jest zbyt blisko ze swoją rodziną, więc spotkanie z tobą i tatą będzie dla niej dobre. Będzie wiedziała, że jest mile widziana i wspierana”.
„Oczywiście, kochanie — powiedziałam, już wyobrażając sobie w głowie ich ślub.
Przełknęłam wątpliwości i zaproponowałam, że zapłacę za wesele. James i ja oszczędzaliśmy pieniądze na szkołę Marka, ale on zawsze dostawał stypendia, które opłacały wszystko.
„Możemy po prostu wykorzystać te pieniądze na wesele, Claire” — powiedział mój mąż podczas lunchu dzień po oświadczynach.
„To najlepsza rzecz, jaką możemy dla nich zrobić” — zgodziłam się. „W ten sposób będą mogli zaoszczędzić pieniądze na wyprowadzkę z tego małego mieszkania. Wiem, że Mark mówił o domu z ogrodem, bo bardzo chce mieć psa”.
Z drugiej strony Alice była zupełnie inna niż mój syn. Cała jej osobowość była lekka i beztroska, podczas gdy Mark był poważny i zamyślony. Alice była programistką-samoukiem i pracowała jako wolny strzelec w ich przytulnym mieszkaniu. Ich światy, ich polityka, ich zainteresowania nie pasowały do siebie.
Ale sprawili, że to zadziałało i przez większość czasu byli uroczą parą. Ale miłość, jak mówią, jest ślepa.
Kiedy Mark oświadczył się Alice, wszyscy zostaliśmy zaproszeni na scenę, aby pomóc jej zaskoczyć.
„Proszę, mamo”, powiedział Mark przez telefon. „Alyssa nie jest zbyt blisko ze swoją rodziną, więc spotkanie z tobą i tatą będzie dla niej dobre. Będzie wiedziała, że jest mile widziana i wspierana”.
„Oczywiście, kochanie — powiedziałam, już wyobrażając sobie w głowie ich ślub.
Przełknęłam wątpliwości i zaproponowałam, że zapłacę za wesele. James i ja oszczędzaliśmy pieniądze na szkołę Marka, ale on zawsze dostawał stypendia, które opłacały wszystko.
„Możemy po prostu wykorzystać te pieniądze na wesele, Claire” — powiedział mój mąż podczas lunchu dzień po oświadczynach.
„To najlepsza rzecz, jaką możemy dla nich zrobić” — zgodziłam się. „W ten sposób będą mogli zaoszczędzić pieniądze na wyprowadzkę z tego małego mieszkania. Wiem, że Mark mówił o domu z ogrodem, bo bardzo chce mieć psa”.
Cześć Claire, właśnie wybieramy z dziewczynami suknię ślubną! Jestem taka podekscytowana! Chciałabym, żebyś tu była!
W załączniku były zdjęcia jej pięciu najlepszych sukien ślubnych.
Wiedziałam, że Alice i ja mamy różne opinie na temat tego, jak według nas powinien wyglądać ślub, ale chciałam być częścią tego wielkiego dnia. Chciałam, by włączyła mnie w proces kupowania sukni ślubnej.
„Przynajmniej wysyła ci najlepsze opcje” — powiedział James, czytając gazetę obok mnie.
„Wiem, ale to nie to samo — powiedziałam.
„Czy wyglądają dobrze?” — zapytał. „Mogę na nie spojrzeć?”
Przejrzeliśmy razem zdjęcia potencjalnych sukienek. Nie było złego wyboru, ale nic się nie wyróżniało.
Nic, co spełniałoby standardy mojej przyszłej synowej.
Sukienka, która była faworytką Alice i pierwszą kandydatką na suknię ślubną, wcale nie była tym, czego się spodziewałam.
Odpisałam, dając Alice do zrozumienia, że nie był to najlepszy wybór. Miałam nadzieję, że mój udział finansowy w ślubie coś zmieni. James i ja nie daliśmy dzieciom budżetu. Mieli wszystko do swojej dyspozycji.
Dlaczego nie rozważyć drugiej opcji? To może być bardziej pochlebne dla ciebie.
James zachichotał obok mnie.
„Przesadzasz” — powiedział.
Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć, mój telefon zasygnalizował wiadomość od Alice.
Przepraszam, ale się nie zgadzam. Wybieram tę konkretną sukienkę.
Tego wieczoru podczas kolacji, gdy James nakładał dla nas łososia, podzieliłam się z nim swoim rozczarowaniem.
„Alice nawet nie bierze pod uwagę mojej opinii, a przecież to ja płacę za sukienkę!” — wykrzyknęłam.
James próbował mediować; wysłał też SMS-a do Marka, aby upewnić się, że on też wie, co czuję.
„Myślę, że planowanie ślubu powinnaś zostawić im — powiedział James. „Poświęć całą swoją uwagę sobie i temu, w co się ubierzesz”.
Okazało się jednak, że Mark był w stanie przekonać Alice do założenia sukienki, którą wolałam.
Musiałam przyznać, że była to mniej stresująca opcja, a wcześniej nie byłam w stanie robić zakupów w poszukiwaniu sukienki.
Tak też zrobiłam.
Odwiedziłam kilka różnych butików i w końcu znalazłam idealną sukienkę. Miała szmaragdowozielony kolor, o którym wiedziałam, że podkreśla moje oczy.
„Jest piękna” — powiedział James, gdy przymierzałam na nim sukienkę.
Czułam się inaczej. Nie czułam się już jak matka pana młodego, która została odsunięta na bok. Wręcz przeciwnie, czułam się piękna we własnej skórze, a moja samoocena rosła za każdym razem, gdy myślałam o sukience.
Kiedy nadszedł tydzień ślubu, James i ja staraliśmy się uczestniczyć w nim jak najwięcej. Byliśmy na każdym wydarzeniu, w którym Mark i Alice mieli uczestniczyć, w tym na próbnej kolacji, gdzie przywitaliśmy ich i wypiliśmy szampana, aby to uczcić.
„Wszystko załatwione, mamo?” zapytał Mark. „Sukienka i wszystko?”
Uśmiechnęłam się do syna. Mimo że Alice i ja byliśmy w środku tego wszystkiego, zawsze sprawdzał, jak się czuję.
„Oczywiście — powiedziałam. „Jestem gotowa świętować ślub twój i Alice”.
Rankiem w dniu ślubu założyłam zieloną sukienkę i zrobiłam makijaż. Właśnie tak chciałam wyglądać na ślubie mojego syna — elegancko i wyrafinowanie.
Gdy podjechałam na miejsce, w powietrzu rozległy się gęste szmery. Zignorowałam je, myśląc, że wszyscy byli już tak przyzwyczajeni do noszenia przeze mnie wygodnych ubrań, że było to dla nich coś innego.
Skierowałem się prosto do garderoby panny młodej, mając nadzieję, że zobaczę Alice i pochwalę ją, zanim przejdzie do ołtarza.
Kiedy otworzyłem drzwi, Alice spojrzała w górę, jej radosny wyraz twarzy został zastąpiony wyrazem całkowitej dewastacji. Obejrzała mnie od stóp do głów, po czym zalała się łzami.
„Dlaczego mi to zrobiłaś, Claire? — Szlochała, jej głos był zdławiony emocjami.
Zdezorientowany wszedłem do pokoju i zamknąłem drzwi.
„Co się stało?” zapytałem.
„Twoja sukienka!” — wykrzyknęła.
„Co z nią?” zapytałem, kwestionując wszystko.
„To moja wymarzona suknia ślubna, tylko w innym kolorze” — powiedziała, prawie krzycząc.
Byłem oszołomiony.
„Alice, szczerze,” powiedziałem. „Nie zdawałam sobie sprawy, że tak bardzo różnią się kolorem”.
Ale Alice nie była tym usatysfakcjonowana. Usiadła na krawędzi sofy, opierając głowę na dłoniach.
„Jak mogłeś?” — wykrzyknęła, podnosząc głowę. „Zrobiłaś ten dzień dla siebie! Tylko dlatego, że nie przyjęliśmy żadnej z twoich sugestii!”.
Mark, słysząc zamieszanie z sąsiedniej garderoby, wbiegł do pokoju.
„Mamo, co tu się dzieje?” — zapytał.
Przeniósł wzrok z Alice na mnie, szukając wyjaśnienia.
Próbując go uspokoić, powoli wszystko wyjaśniłem.
„Nie widziałam podobieństwa, Mark — powiedziałam. „Po prostu bardzo podobała mi się sukienka i pomyślałam…”.
Alice wstała i podeszła do Marka.
„Nie!” — wykrzyknęła. „Zdecydowałeś się pokazać mi coś, co mogłabym mieć, ale w kolorze zielonym. Prawda?”
„Mamo, proszę — powiedział mój syn. „Spróbujmy po prostu przetrwać ten dzień. Proszę, dla mnie”.
Zgodziłam się i wyszłam z szatni. Chciałam tylko znaleźć Jamesa i siedzieć w ciszy, dopóki dzień się nie skończy.
Wiedziałam, że Alice i ja stąpamy po cienkiej linii, ale nie spodziewałam się, że będzie na mnie krzyczeć w taki sposób, jak teraz.
Oczywiście byłem zdenerwowany, ale nie chciałem jeszcze bardziej zepsuć im dnia.
Teraz myślę, że może powinienem był być bardziej otwarty na preferencje Alice. W końcu to był jej dzień, nie tylko mój. Pytanie, czy się myliłem, wisi nade mną.
Tak, próbując narzucić swoją wizję, mogłem stracić z oczu to, co było naprawdę ważne — szczęście Alice i spokój Marka w ich wyjątkowym dniu.
Czy popełniłem błąd, robiąc to, co zrobiłem?
Kiedy zbliża się ślub najlepszej przyjaciółki Evie, chce ona być częścią tego wydarzenia. Ale w okresie poprzedzającym ślub zaczynają krążyć plotki o mężu Evie, Jamesie, w tym o tym, że nie jest zaproszony. Jakie tajemnice kryją się za tymi plotkami?
Ta praca jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami i ludźmi, ale fikcyjna dla celów twórczych. Imiona, postacie i szczegóły zostały zmienione w celu ochrony prywatności i wzmocnienia narracji. Wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób, żyjących lub zmarłych, lub prawdziwych wydarzeń jest czysto przypadkowe i nie jest zamierzone przez autora.
Autor i wydawca nie zgłaszają żadnych roszczeń co do dokładności wydarzeń lub przedstawienia postaci i nie ponoszą odpowiedzialności za jakiekolwiek błędne interpretacje. Ta historia jest dostarczana „taka, jaka jest”, a wszelkie wyrażone opinie są opiniami bohaterów i nie odzwierciedlają poglądów autora ani wydawcy.
