Kiedy mąż Jessiki, James, prosi ją, aby została surogatką dla narzeczonej jego brata, zgadza się wbrew swoim lepszym osądom. Jednak wraz z postępem ciąży jej wątpliwości rosną. Panna młoda pozostaje niedostępna, każdy szczegół wydaje się nieprawdopodobny, a kiedy Jessica w końcu ją spotyka, prawda rozbija wszystko.
Wszystko zaczęło się, gdy James, mój mąż od ośmiu lat, poprosił mnie, abym dołączyła do niego na „spotkanie rodzinne” z jego matką, Diane, i młodszym bratem, Mattem.
Pamiętam, jak przewracałam oczami, gdy jechaliśmy do domu Diane. W rodzinie Jamesa zawsze szykował się jakiś dramat.
„O co chodzi tym razem?” — zapytałam Jamesa. „Twoja mama znalazła kolejną rysę na swojej cennej porcelanie i uznała, że to moja wina?
James nie odrywał wzroku od drogi. „To coś ważnego, Jess. Po prostu ich wysłuchaj, dobrze?”
Kiedy dotarliśmy na miejsce, Diana przywitała mnie typowym sztywnym uściskiem i zaprowadziła do salonu. Matt niezręcznie skinął głową, siadając na krześle.
„Jessica — zaczęła Diana, a jej głos przybrał syropowaty ton, którego używała, gdy prosiła o przysługę. „Mamy dla ciebie coś specjalnego.
Spojrzałam na Jamesa, który studiował swoje dłonie.
Matt odchrząknął.
„Jessica — powiedział Matt, jego głos lekko drżał. „Jestem zaręczony.
„Gratulacje — odpowiedziałam, szczerze się ciesząc. „Kiedy możemy ją poznać?
Matt i Diana wymienili spojrzenia.
„Nie jestem pewien. Jest fotografem dzikiej przyrody — wyjaśnił Matt.
„Jest teraz na etiopskich wyżynach, próbując sfilmować etiopskie wilki na wolności” — dodał. „A sygnał telefonii komórkowej w górach jest okropny”.
„Chodzi o to — powiedziała Diana, pochylając się do przodu — że moja przyszła synowa ma pewne problemy zdrowotne. Desperacko pragnie dzieci, ale sama nie jest w stanie ich urodzić”.
Trzy pary oczu wpatrywały się we mnie uważnie, a ja poczułam pełzający strach.
„Mieliśmy nadzieję — powiedział Matt — że mogłabyś być dla nas surogatką.
Prośba zawisła w powietrzu. Spojrzałam na Jamesa, spodziewając się, że będzie tak samo zszokowany jak ja, ale jego wyraz twarzy powiedział mi, że wiedział o tym od samego początku.
„Chcesz, żebym nosiła twoje dziecko?” — zapytałam, mój głos ledwo przekraczał szept.
„Pomyśl, co by to oznaczało dla Matta — powiedział James, ściskając moją dłoń. „Odszkodowanie naprawdę pomoże nam i naszym dzieciom. Będziemy mogli wnieść znaczący wkład w ich studia i wyremontować kuchnię, o której tak marzyłaś.
„Ale narzeczona twojego brata… — zaczęłam. „Czy nie powinnam przynajmniej najpierw z nią porozmawiać? To taka poważna decyzja”.
„Jest całkowicie na pokładzie — zapewnił mnie szybko Matt. „Zrobiliśmy IVF zanim wyjechała i zamroziliśmy zarodki. Potrzebujemy tylko surogatki”.
„Ale nawet jej nie poznałam”.
„Wkrótce wróci do Stanów — powiedziała Diane, klepiąc mnie po kolanie. „Na pewno się dogadacie”.
Czułam się uwięziona, otoczona wyczekującymi twarzami.
James dokładnie wiedział, jakie przyciski nacisnąć: przyszłość naszych dzieci, aranżacja domu — wszystkie rzeczy, o których wiedział, że są dla mnie ważne.
Pomimo bólu w jelitach, skinęłam powoli głową. „Zrobię to”.
Następne dziewięć miesięcy upłynęło pod znakiem wizyt u lekarza i rosnącego dyskomfortu.
Każdy trymestr przynosił nowe problemy: poranne mdłości, które trwały cały dzień, opuchnięte kostki i ból pleców, który nie dawał mi spać w nocy.
James wspierał mnie na swój sposób, masując moje stopy i przypominając mi, jak pieniądze zmienią nasze życie.
A jednak coś było nie tak.
Matt odwiedzał nas regularnie, przynosząc witaminy i sprawdzając stan dziecka.
Ale jego narzeczona pozostawała tajemnicą.
„Czy narzeczona Matta już zadzwoniła?” — zapytałam Jamesa pewnej nocy, gdy leżeliśmy w łóżku, a mój ogromny brzuch uniemożliwiał mi znalezienie wygodnej pozycji.
„Wciąż podróżuje” — mruknął James, już na wpół śpiący.
„Już dziewięć miesięcy? Bez ani jednego telefonu do kobiety noszącej jej dziecko?”
James westchnął i przewrócił się na plecy. „Stresujesz się na darmo, Jess. To nie jest dobre dla dziecka”.
„Dla dziecka — szepnęłam do siebie. „Nie dla mnie”.
W miarę zbliżania się terminu porodu mój niepokój narastał.
Próbowałam zadzwonić bezpośrednio do Matta.
„Kiedy wraca twoja narzeczona? Naprawdę chciałabym ją poznać przed porodem”.
„Wkrótce — obiecał. „Wciąż jest w Etiopii, próbując sfotografować jakiegoś niezwykle rzadkiego ptaka na równinach Nechisar”.
Westchnąłem. Wyglądało na to, że ta kobieta była tak samo niemożliwa do uchwycenia, jak zwierzęta, które fotografowała.
W dniu, w którym zaczęłam rodzić, James zawiózł mnie do szpitala, a ja kurczowo trzymałam się deski rozdzielczej z powodu bólu przeszywającego mój brzuch.
W szpitalu James trzymał mnie za rękę podczas pierwszego badania.
Wkrótce przyjechali Matt i Diane. Wbiegli do pokoju, ale podniosłam rękę.
„Wynocha, oboje — rozkazałam im przez zaciśnięte zęby. „To zbyt osobiste”.
„Sześć centymetrów — ogłosiła pielęgniarka. „Posuwamy się naprzód”.
Kilka minut później zadzwonił telefon Jamesa. Zdjął swoją dłoń z mojej i sprawdził wiadomość.
„Zaraz wracam — powiedział wychodząc z pokoju. „Przyszła narzeczona Matta.
Kilka minut później wrócił z piękną kobietą.
Rozpoznałem ją natychmiast.
„Rachel?” To imię wymknęło mi się z ust jak przekleństwo.
Rachel była licealną miłością Jamesa. Kobietą, której imienia zabroniłam używać w naszym domu po tym, jak pewnej nocy, sześć lat po ślubie, odkryłam Jamesa przeglądającego po pijanemu jej konta w mediach społecznościowych.
Po tym, jak wyznał, że nigdy się z nią nie pogodził.
„Jessica!” Twarz Rachel rozbłysła szczerą radością. „Nie potrafię ci wystarczająco podziękować. Wiem, jakie to było trudne, ale spełniłaś nasze marzenie!”.
Pokój zawirował wokół mnie.
Odwróciłam się do Jamesa, mój głos drżał z wściekłości. „Przez cały czas dokładnie wiedziałeś, kim ona jest. I nigdy mi nie powiedziałeś”.
Wyraz twarzy Jamesa lekko zadrżał. „To nie miało znaczenia.
„To nie miało znaczenia?” — powtórzyłam z niedowierzaniem. „Poprosiłeś mnie, żebym nosiła dziecko z kobietą, o której powiedziałeś mi, że nigdy się z nią nie pogodzisz i to nie miało znaczenia?
Diana wystąpiła naprzód, jej głos był kojący. „Kochanie, nie musisz tak reagować. Rachel chciała mieć dziecko, a ty byłaś idealnym wyborem!
„Z powodzeniem urodziłaś już dwoje dzieci bez komplikacji. Poza tym, ona chce zachować swoje ciało”.
Wszystkie szczegóły ułożyły się na swoim miejscu z mdlącą jasnością.
Nie chodziło o pomoc rodzinie. Chodziło o wygodę. O zachowanie idealnego ciała Rachel i wykorzystanie mojego jako inkubatora.
„Miło wiedzieć, że jestem dobrą klaczką — warknęłam na nią.
Twarz Rachel zaczerwieniła się z poczucia winy. „Nie chciałam…”
„Cicho! — warknęłam, czując jak przeszywa mnie ból kolejnego skurczu. „Kłamczuchy. Manipulujące małe…”
„Przestań dramatyzować. James westchnął.
„Jessica, to koniec — kontynuował. „Dziecko jest tutaj. Po prostu pozwól mu odejść.
Odetchnęłam powoli, próbując się uspokoić, mimo że skurcze stawały się coraz szybsze.
Odwróciłam się do pielęgniarki, która sprawdzała moje parametry życiowe, celowo unikając kontaktu wzrokowego z rodziną, która mnie zdradziła.
„Potrzebuję trochę czasu sam na sam z moim mężem.
Rachel i Diana zawahały się, ale pielęgniarka szybko wyprowadziła z sali wszystkich oprócz Jamesa. Gdy tylko drzwi się zatrzasnęły, rzuciłam Jamesowi zimne spojrzenie.
„Skończyliśmy.
James zamrugał zdezorientowany. „Co?”
„To małżeństwo. Z nami. Oszukałeś mnie, bym stała się inkubatorem dla tej czarownicy. Zlekceważyłeś mnie po raz ostatni.
James roześmiał się, naprawdę się roześmiał. „Robisz z tego wielką sprawę.
„Robię? W takim razie nie będziesz miał nic przeciwko, jeśli wezmę wszystko, co mi się prawnie należy w ramach rozwodu.
Kolor zniknął z twarzy Jamesa, gdy dotarło do niego znaczenie tego, co powiedział.
Zbudowaliśmy razem wygodne życie. Nasz dom był prawie spłacony, mieliśmy konta emerytalne i fundusze na studia dla dzieci. Wszystko to podlegało podziałowi.
„Jessica… — zaczął nagle spanikowany.
„Nie — przerwałam, mój głos był stanowczy pomimo kolejnej walki, która mnie ogarnęła. „Odebrałeś mi wybór. Teraz odzyskuję swoje życie”.
Nie doświadczyłam jeszcze ostatniego etapu porodu.
Przeszłam przez niego sama, nie chcąc mieć przy sobie żadnych zdrajców, gdy przedzierałam się przez pozornie niekończący się ból.
Kiedy płacz noworodka w końcu wypełnił pokój, poczułam złożoną mieszankę ulgi, żalu i determinacji.
Pielęgniarka umieściła dziecko w moich ramionach na krótką chwilę.
Wpatrywałem się w maleńką twarzyczkę, tak niewinną pomimo okoliczności jej przybycia.
Ale potem oddałam dziecko pielęgniarce. „To dziecko nie jest moje”.
W ciągu tygodnia spotkałem się z prawnikiem.
Złożyłam pozew o rozwód, uzyskałam pełną opiekę nad dziećmi i upewniłam się, że James w pełni odczuł ciężar tego, co zrobił.
James próbował mi to wynagrodzić: wysyłał kwiaty, zostawiał łzawe wiadomości głosowe, a nawet pojawił się w domu moich rodziców, gdzie mieszkałam z dziećmi.
„Proszę, Jessica”, błagał. „To był błąd. Powinienem był ci powiedzieć”.
„Pomyłka? — odpowiedziałam spokojnie. „Błędem było zapomnienie o rocznicy. To była wyrachowana zdrada”.
Trzy miesiące później siedziałam naprzeciwko mojej prawniczki, gdy wręczała mi ostateczne dokumenty rozwodowe.
„Zgodził się na wszystkie warunki” — powiedziała. „Dom, rachunki, główna opieka. Wygrałaś, Jessica”.
Podpisałam się zdecydowanymi dłońmi. „Niczego nie wygrałam. Po prostu przestałam przegrywać”.
Gdy wychodziłam z biura, na moim telefonie pojawił się SMS od Jamesa: „Rachel ochrzciła wczoraj swoje dziecko. Chcą, żebyś wiedziała, że są wdzięczni”.
Usunęłam wiadomość bez odpowiadania i wyszłam na świeże jesienne powietrze.
Rachel miała idealne ciało i idealne dziecko. Matt zyskał rodzinę bez konieczności patrzenia, jak jego żona przechodzi przez ciążę.
James dostał dokładnie to, na co zasłużył.
A ja?
Dostałam coś o wiele cenniejszego: moją wolność.