Patrick Hardison doznał obrażeń nie do pogodzenia z życiem w pożarze domu, kiedy próbował uratować kobietę, którą uważał za uwięzioną. W wyniku pożaru doznał oparzeń trzeciego stopnia, które pokryły całą jego twarz i skórę głowy. Przez lata nosił publicznie czapkę z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne i protezy uszu, godząc się z bolesną rzeczywistością swojego nowego wyglądu.
Patrick wspominał, jak dzieci uciekały na jego widok, a emocjonalne reakcje były ogromne. Wszystko zmieniło się jednak w 2015 roku, kiedy przeszedł najbardziej rozległą operację przeszczepu twarzy w historii.
Według doniesień, Patrick miał 50/50 szans na przeżycie przeszczepu twarzy. Jednak po 26-godzinnej operacji, w której uczestniczyło ponad 100 lekarzy, zabieg zakończył się sukcesem. Dziś Patrick Hardison cieszy się życiem ze swoją żoną i dziećmi.
Medycyna poczyniła znaczne postępy w ostatnich latach, a jednym z najbardziej niezwykłych postępów jest możliwość przeszczepów twarzy. Odkąd Isabelle Dinoire stała się pierwszą osobą, która przeszła tę procedurę w 2005 roku, przeszczepy twarzy stały się potencjalnym rozwiązaniem dla osób takich jak Patrick, które cierpią z powodu skrajnego zniekształcenia twarzy.
W 2001 roku Patrick, który był strażakiem ochotnikiem, uczestniczył w pożarze domu, który na zawsze zmienił jego życie. Podczas tego incydentu dom zawalił się na niego, pozostawiając go z poważnymi oparzeniami twarzy i innymi niszczycielskimi obrażeniami. Ogień zniszczył jego uszy, usta, większość nosa i powieki. Przez lata nie był w stanie tworzyć normalnej mimiki twarzy, a nawet miał trudności z wykonywaniem podstawowych czynności, takich jak jedzenie, mruganie czy śmianie się bez bólu.
Przez lata wygląd Patricka utrudniał mu interakcję z innymi, zwłaszcza z dziećmi, które często się go bały. Życie Patricka stało się ciągłą walką ze spojrzeniami i izolacją. Nosił czapkę z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne i protezy, aby chronić się przed osądem innych.
Pomimo traumy, Patrick nigdy nie odrzucił możliwości odzyskania swojej twarzy. W 2005 roku Isabelle Dinoire przeszła pierwszą w historii operację przeszczepu twarzy. Jednak dopiero rok później Patrick odniósł sukces, gdy został skierowany do dr Eduardo D. Rodrigueza z NYU Langone Medical Center. Po długich poszukiwaniach odpowiedniego dawcy, przełom nastąpił, gdy David Rodebauch, 26-letni mężczyzna, który zginął w wypadku rowerowym, został zidentyfikowany jako potencjalny kandydat.
Rodzina Davida, na czele z jego matką Nancy Millar, zgodziła się oddać jego narządy, w tym twarz, aby pomóc Patrickowi. Ten akt dobroci i hojności był punktem zwrotnym w podróży Patricka.
W dniu operacji dr Rodriguez i jego zespół pracowali niestrudzenie przez 26 godzin, aby wykonać najbardziej rozległy przeszczep tkanek miękkich twarzy, jaki kiedykolwiek wykonano. Procedura nie była pozbawiona ryzyka, a szanse Patricka na przeżycie wynosiły tylko 50/50. Ale wytrwał, mając nadzieję na nowe życie.
Przed operacją Patrick podzielił się szczerymi słowami ze swoją najstarszą córką, Alison, wyrażając nadzieję, że pewnego dnia będzie mógł poprowadzić ją do ołtarza bez konieczności noszenia czapki i okularów przeciwsłonecznych. Ta chwila wzmocniła jego determinację do poddania się zabiegowi pomimo ryzyka.
Operacja zakończyła się sukcesem, ale proces rekonwalescencji był długi i trudny. Patrick zmagał się z powikłaniami, w tym wahaniami ciśnienia krwi, problemami z oddychaniem i obrzękiem, ale z czasem jego nowa twarz zagoiła się. Musiał na nowo nauczyć się mówić i przełykać, a także stawić czoła wyzwaniom emocjonalnym, gdy dostosowywał się do swojego nowego wyglądu.
Być może najbardziej emocjonalnym momentem w rekonwalescencji Patricka było spotkanie z matką Davida Rodebaugha. Nancy zawsze wiedziała, że jej syn pragnie pomagać innym poprzez dawstwo narządów i była wzruszona, gdy poznała Patricka, wiedząc, że twarz jej syna pomoże mu znów żyć. Ich spotkanie było bardzo emocjonalne i połączyło ich jak rodzinę.
Siedem lat po przeszczepie Patrick wciąż wraca do zdrowia, choć nadal przyjmuje leki zapobiegające odrzuceniu przeszczepu, aby zapobiec atakowaniu przeszczepionej tkanki przez organizm. Pomimo wyzwań, jest wdzięczny za swoje nowe życie i chce zainspirować innych borykających się z podobnymi problemami. Patrick napisał książkę i ma nadzieję, że jego podróż da nadzieję tym, którzy czują się beznadziejnie.
«Chcę, aby ludzie wiedzieli, że bez względu na to, jak ciężko jest, nigdy nie jest za późno na znalezienie nadziei. Możesz osiągnąć wszystko» — mówi.
Dziś Patrick jest inspirującym przykładem odporności, a jego powrót do zdrowia jest świadectwem niesamowitej pracy lekarzy, zwłaszcza dr Eduardo D. Rodrigueza i jego zespołu. Historia Patricka to historia siły, nadziei i potęgi ludzkiego współczucia.
Prosimy o podzielenie się niezwykłą podróżą Patricka z innymi, aby uhonorować specjalistów medycznych i jego rodzinę dawców, którzy umożliwili mu powrót do zdrowia.